Dane potrzebne dla przeprowadzenia analiz zbierano przez 15 lat. Dotyczyły one 3319 pacjentów, którzy byli hospitalizowani z powodu zaostrzenia astmy po co najmniej roku od włączenia do kohorty oraz 42 023 chorych z astmą, którzy nie byli w okresie obserwacyjnym leczeni szpitalnie z powodu zaostrzenia astmy. Na każdego uczestnika z grupy badanej przypadało 20 osób z grupy kontrolnej dobranych pod względem wieku, płci i ciężkości choroby. U wszystkich chorych określano częstość wykupywania przepisanych leków oraz ich typ. Wykazano, że odsetek pacjentów regularnie realizujących recepty był największy w przypadku leczenia samym LABA. Był on dwukrotnie mniejszy w przypadku leczenia zarówno samym wziewnym glikokortykosteroidem, jak i wziewnym glikokortykosteroidem w połączeniu z LABA. Nie odnotowano różnicy w ryzyku hospitalizacji z powodu zaostrzenia astmy między pacjentami regularnie przyjmującymi sam wziewny glikokortykosteroid i glikokortykosteroid w połączeniu z LABA. Efekt ten utrzymywał się również u pacjentów, którzy stosując regularnie LABA nie stosowali regularnie glikokortykosteroidu, pod warunkiem, że był on przyjmowany przez co najmniej 9 miesięcy w roku. Autorzy stwierdzili, że dla powodzenia leczenia astmy oskrzelowej z wykorzystaniem LABA w połączeniu z wziewnym glikokortykosteroidem kluczowe jest przestrzeganie zaleceń lekarskich dotyczących regularnego stosowania wziewnego glikokortykosteroidu.

Źródło: Sadatsafavi M, Lynd LD, Marra CA i FitzGerald JM. Dispensation of long-acting β agonists with or without inhaled corticosteroids, and risk of asthma-related hospitalisation: a population-based study. Thorax 2014;69:328-334; doi:10.1136/thoraxjnl-2013-2039