Według statystyk dotyczących krajów rozwiniętych aż jedna trzecia pacjentów, u których zdiagnozowano raka okrężnicy, umiera. W sumie na świecie rak jelita grubego jest przyczyną aż 655 000 zgonów rocznie. Pomimo iż wiadomo, że aktywność fizyczna pomaga zapobiegać rozwojowi tego nowotworu, dotychczas nie przeprowadzono na dużą skalę badań oceniających wpływ aktywnego trybu życia na zdrowie pacjentów, którzy przeżyli chorobę nowotworową jelita grubego.

Jeffrey Meyerhardt z Dana-Farber Cancer Institute w Bostonie wraz z kolegami badał związek aktywności fizycznej z umieralnością z powodu raka okrężnicy i całkowitą w grupie 668 mężczyzn, którzy kiedyś chorowali na raka jelita grubego I, II lub III stopnia bez przerzutów do innych organów.

Uczestnicy badania co 2 lata wypełniali specjalnie przygotowaną ankietę dotyczącą między innymi diagnoz nowych przypadków raka oraz innych chorób, a także różnego rodzaju aktywności fizycznej wyrażającej się w czynnościach takich jak jazda na rowerze, spacerowanie i inne ćwiczenia lekkoatletyczne, uprawianie yogi, stretchingu i innego rodzaju mniej lub bardziej intensywnych ćwiczeń. Każdemu rodzajowi aktywności naukowcy przypisali punkty oceniające wysiłek metaboliczny organizmu związany z danym ćwiczeniem (z ang. metabolic equivalent task, w skrócie MET). Ćwiczenia wymagające większego wysiłku oceniano większą liczbą punktów MET.

ak

Podczas trwania projektu, autorzy odnotowali śmierć 258 uczestników, z czego 88 zgonów było spowodowanych bezpośrednio przez raka okrężnicy. Naukowcy zaobserwowali, że aktywność fizyczna znacząco zmniejsza ryzyko śmierci z powodu raka jelita grubego oraz śmierci z innych przyczyn u mężczyzn z historią tego nowotworu w wywiadzie.

Jak dla przykładu podają badacze, mężczyźni, których ćwiczenia sklasyfikowano na ponad 27 punktów MET tygodniowo, mieli o ponad 50 procent niższe ryzyko śmierci z powodu raka okrężnicy, niż panowie którzy nie ćwiczyli wcale. Co ważne, tendencja ta utrzymywała się wśród uczestników niezależnie od wieku, indeksu masy ciała i rokowania na początku wykrycia choroby oraz poziomu aktywności pacjenta przed rozpoznaniem nowotworu.