Niektórzy pacjenci z astmą oskrzelową mają częste i długotrwałe epizody obstrukcji dróg oddechowych, mimo leczenia wziewnymi glikokortykoidami oraz długo działającymi beta-mimetykami (LABA). Naukowcy m.in. z Uniwersytetu Medycznego w Groningen w Holandii przeprowadzili dwa, identyczne, zrandomizowane badania kliniczne, w których uczestniczyło 912 pacjentów z astmą, którzy otrzymywali glikokortykosteroidy i LABA wziewnie. Badacze przypisali ich do grupy z tiotropium w całkowitej dawce 5µm (n=237 i n=219) lub placebo (n=234 i n=219). Wszyscy zakwalifikowani do badań pacjenci mieli objawy astmy, a wartość parametru FEV1, po podaniu leku rozszerzającego oskrzela, wynosiła u nich 80 lub mniej procent. W momencie włączenia do badania średnia wartość FEV1 wyniosła 62 proc., a średni wiek 53 lata. W 24 tygodniu badania zaobserwowano większą zmianę w wartości FEV1 w grupie z tiotropium niż w grupie placebo (średnia różnica między grupami w badaniu pierwszym wyniosła 86ml, w badaniu drugim - 153 ml). Osoby z grupy z tiotropium miały ponadto dłuższy czas do wystąpienia pierwszych ciężkich zaostrzeń (282 vs 226 dni), z całkowitą redukcją ryzyka tych zaostrzeń o 21 proc. Przeprowadzone badanie dowiodło, że zastosowanie tiotropium u pacjentów ze słabo kontrolowaną astmą znacznie poprawia efektywność ich leczenia.

Źródło: NEJM 2012; 367:1198-207.

Dariusz Łańcucki

źródło: http://pulsmedycyny.pl/2676353,2188,tiotropium-w-astmie-slabo-kontrolowanej