Wiele aptek nie wytrzymuje tego wyścigu, zwłaszcza że czasem walka o pacjenta prowadzona jest w sposób niezgodny z kodeksem etyki farmaceuty. Winą za ten stan obarczany jest m.in. zapis prawny zezwalający na posiadanie aptek przez osoby niebędące farmaceutami. Niestety niejeden farmaceuta także ma na swoim sumieniu działania sprzeczne z kodeksem.

Czy można temu zaradzić? Z pewnością trudno wyeliminować z rynku wszystkie niezgodne z prawem i nieetyczne zachowania. Jednak w rozwiązaniu wielu dylematów, przed którymi stoi właściciel apteki - i to nie tylko farmaceuta - mogłoby pomóc skodyfikowanie zasad dobrej praktyki aptecznej. Zdaniem Beaty Owczarskiej, naczelnego rzecznika odpowiedzialności zawodowej, trzeba je ująć w obowiązujących przepisach prawa i co najważniejsze - konsekwentnie egzekwować. Chociaż termin „dobra praktyka apteczna" jest w użyciu, niestety niewielu polskich farmaceutów wie, co on dokładnie oznacza. Warto to zmienić, zwłaszcza że wzór już jest.

W 1994 roku przyjęty został unijny dokument Dobra Praktyka Apteczna w Europie. Dlaczego do tej pory nie powstał podobny dokument dotyczący polskiego rynku? Może dlatego, że - jak niedawno usłyszałam od pewnego farmaceuty piastującego wysokie stanowisko w branży - „gdzie dwóch farmaceutów, tam trzy opinie".

O konieczności mówienia jednym głosem słychać też przy okazji niedawnych zmian w prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej. Zostały one dokonane pod hasłem zaktywizowania tego gremium przed kolejną batalią dotyczącą nowelizacji Prawa farmaceutycznego, tak aby lepiej reprezentowało interesy „terenu". Tymczasem część członków rady obawia się, że prezydium w nowym składzie nie będzie dość skutecznie walczyło o wzmocnienie pozycji małych, rodzinnych aptek. Trudno dziś rozstrzygnąć, kto ma rację. Z pewnością jednak członkowie nowego prezydium muszą mieć świadomość, iż także zostaną rozliczeni ze złożonych obietnic.

ak