Dla badanych leków autorzy obliczyli iloraz szans przedłużenia porodu o 48 godzin względem placebo. Wyniósł on 5.39 w przypadku inhibitorów prostaglandyn, 2.76 dla siarczanu magnezu, 2.71 dla antagonistów kanału wapniowego i 2.41 dla agonistów receptorów beta-adrenergicznych. Atozyban, który jest inhibitorem receptorów oksytocyny i wazopresyny, był najmniej skuteczny (iloraz ryzyka OR = 2.02). Działania niepożądane powodujące wycofanie się z terapii danym lekiem były najczęstsze w przypadku agonistów receptorów beta-adrenergicznych i siarczanu magnezu (odpowiednio OR = 22.68 i 8.15 względem placebo). Po uwzględnieniu związku tokolizy z częstością występowania zespołu zaburzeń oddychania noworodka i śmiertelnością noworodków autorzy uznali, że najbardziej skutecznymi tokolitykami są inhibitory prostaglandyn i antagoniści kanału wapniowego.

Źródło: Haas DM, Caldwell DM, Kirkpatrick P i wsp. Tocolytic therapy for preterm delivery: systematic review and network meta-analysis. BMJ 2012; 345:e6226.