Analizie poddano dane pacjentów diagnozowanych w kierunku chlamydiozy oraz rzeżączki w latach 2000 – 2011. Chlamydiozę w ramach podstawowej opieki zdrowotnej potwierdzono u 193 000 pacjentów, natomiast rzeżączkę w blisko 17 000 przypadkach. Stanowiło to odpowiednio 9-16% przypadków chlamydiozy oraz 6-9% przypadków rzeżączki ogółem w tym kraju.

Liczba zdiagnozowanych przypadków chlamydiozy przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej wzrosła z 22.8 przypadków na 100 000 osób w roku 2000, do 29.3 przypadków na 100 000 osób w 2011 roku. Odsetek pacjentów leczonych przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej z powodu chlamydiozy w 2000 roku wyniósł 60%, natomiast w 2011 roku 78%. Znaczna większość (90%) pacjentów otrzymała antybiotyk zgodny z aktualnymi wytycznymi.

Liczba rozpoznanych przypadków rzeżączki w omawianym przedziale czasowym zmniejszyła się z 3.2 przypadków na 100 000 mieszkańców w roku 2000, do 2.4 przypadków na 100 000 mieszkańców w roku 2011. Odsetek pacjentów leczonych z tego powodu w ramach podstawowej opieki zdrowotnej w analizowanym przedziale czasu wzrósł z 33% do 54%. Wykazano ponadto, że w 2007 roku 42% pacjentów chorujących na rzeżączkę otrzymywało cyprofloksacynę, mimo iż antybiotyk ten nie był już zalecany przez towarzystwa publikujące odpowiednie wytyczne. W 2011 roku problem ten dotyczył ok. 20% pacjentów z rozpoznaną rzeżączką.

Wyżej przytoczone dane sugerują, aby śledzić na bieżąco ukazujące się najnowsze wytyczne leczenia schorzeń przenoszonych drogą płciową, tym bardziej że terapia niezgodna z zaleceniami, wiąże się ze znacznym ryzykiem niepowodzenia leczenia oraz narastaniem lekooporności bakterii.

Źródło: Sexual health - Research: Diagnosis and treatment of chlamydia and gonorrhoea in general practice in England 2000–2011: a population-based study using data from the UK Clinical Practice Research Datalink; Sally Wetten, Hamish Mohammed, Mandy Yung, Catheri