Rak trzustki według danych amerykańskich stanowi czwartą przyczynę zgonów z powodu nowotworów złośliwych w USA. Pomimo postępu w zakresie chirurgii i farmakoterapii, przeżycie w raku trzustki na przestrzeni ostatnich lat nie uległo poprawie. Poszukuje się więc czynników, które mogłyby wpływać na rokowanie w tej zwykle nieuleczalnej chorobie. Metformina jest lekiem zaliczanym do biguanidów, stosowanym głównie w terapii cukrzycy typu 2. Jej mechanizm działania jest złożony. Wykazano, że wywiera szereg korzystnych metabolicznie efektów. W warunkach in vitro wykazano także, że hamuje aktywność proliferacyjną komórek raka trzustki. Odbywa się to prawdopodobnie w wyniku wpływu metforminy na stężenie insuliny oraz insulinopodobnego czynnika wzrostu IGF-1. Wykazano ponadto, że metformina także w odniesieniu do innych nowotworów może wywierać wpływ protekcyjny. W jednym z ostatnich wydań Pancreas ukazała się ciekawa praca, w której podjęto próbę oceny czy metformina wpływa na czas przeżycia u chorych z rakiem trzustki.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy przebiegu choroby u pacjentów z rozpoznanym rakiem trzustki oraz cukrzycą typu 2. Analiza dotyczyła chorych zebranych w bazach danych The Health Improvement Network w Wielkiej Brytanii w latach 2003-2010. Dokonano oceny czy stosowanie przez chorych metforminy w momencie diagnozy raka trzustki lub przed rozpoznaniem raka trzustki miało wpływ na dalszy przebieg choroby podstawowej.
Ostatecznie w analizie uwzględniono 516 chorych, u których stwierdzono współistnienie raka trzustki i cukrzycy typu 2. 247 spośród nich stosowało metforminę. Nie wykazano, aby przyjmowanie metforminy przed postawieniem rozpoznania raka trzustki, ani w momencie stawiania diagnozy, wpływało w istotny sposób na dalsze rokowanie.