Roksytomycyna, która również jest makrolidem, różni się właściwościami farmakokinetycznymi i może być podawana jeden raz dziennie. Svanström i wsp. zbadali zależność między stosowaniem klarytromycyny, roksytromycyny i fenoksymetylopenicyliny a śmiertelnością z powodu chorób serca. Analizowane informacje dotyczyły 5 104 594 osób w wieku od 40 do 74 lat, leczonych antybiotykiem przez siedem dni (w tym 160 296 klarytromycyną i 4 355 309 penicyliną). Ponieważ mierzonym efektem był zgon z powodu choroby serca, przeprowadzono analizy w podgrupach, uwzględniające czynniki ryzyka oraz ekspozycję na leki hamujące funkcję metabolizującego makrolidy cytochromu P450 3A. Liczba zgonów z powodu choroby serca na 1000 osobolat w obserwowanych trzech głównych grupach wyniosła: 2,5 w przypadku penicyliny oraz 5,3 i 2,5 przy wykorzystaniu klarytromycyny i roksytromycyny. Po uwzględnieniu czynników zakłócających obliczono, że częstość występowania zgonów z powodu choroby serca była 76% (95% przedział ufności 8-185%) większa wśród pacjentów leczonych klarytromycyną. Zależność ta była najsilniej wyrażona u kobiet; częstość występowania efektu w tej grupie była o 183% większa w porównaniu z penicyliną (95% przedział ufności 50-436%). W przeliczeniu na milion kursów antybiotykoterapii klarytromycyną w ogólnej populacji w wieku od 40 do 74 lat może to oznaczać dodatkowe 37 zgonów w porównaniu z penicyliną. Autorzy zasugerowali, że za wcześnie jest na wyciąganie praktycznych wniosków z poczynionych obserwacji. Svanström i wsp. zaproponowali przeprowadzenie dodatkowych badań w innych populacjach.

Źródło: Svanström H, Pasternak B, Hviid A. Use of clarithromycin and roxithromycin and risk of cardiac death: cohort study. BMJ 2014; 349:g4930.