Aby zrozumieć, jaka jest zależność między astmą a obturacyjnym bezdechem sennym sięgnęli po dane z badania kohortowego, które rozpoczęło się w roku 1988. W jego ramach 547 osób w odstępach czteroletnich przechodziło badanie polisomnograficzne.
Pacjenci zgłaszali występowanie astmy w kwestionariuszu, na podstawie informacji udzielonych im przez lekarzy prowadzących. Na początku badania 81 uczestników miało rozpoznaną astmę. Spośród nich u 22 (27% względem 16% pozostałych osób) występował obturacyjny bezdech senny zdefiniowany przez wartość wskaźnika AHI (apnea-hypopnea index) wynoszącą co najmniej 5 lub stosowanie terapii dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych. W kolejnych latach u kolejnych osób rozwinęła się astma. Po uwzględnieniu czynników zakłócających stwierdzono, że u chorych z astmą względne ryzyko wystąpienia obturacyjnego bezdechu sennego wynosiło 1,39 (95% przedział ufności CI 1,06-1,82). Ryzyko wystąpienia obturacyjnego bezdechu sennego z nadmierną sennością w ciągu dnia było w tej grupie niemal trzykrotnie większe niż w grupie kontrolnej (ryzyko względne = 2,72; 95%CI 1,26-5,89). W przeliczeniu na 5 lat ryzyko wystąpienia obturacyjnego bezdechu sennego u chorych z astmą było o 7% większe, a ryzyko wystąpienia obturacyjnego bezdechu sennego z nadmierną sennością w ciągu dnia o 18% większe w porównaniu z osobami bez rozpoznania astmy oskrzelowej.

Źródło: Teodorescu M, Barnet JH, Hagen EW, i wsp. Association Between Asthma and Risk of Developing Obstructive Sleep Apnea. JAMA 2015; 313(2):156-164.